Dit weekend is molen De Kameel voor de duur van de fotomanifestatie Heart2ART Schiedam opgesierd met een vergroting van één van de tentoonstellingsfoto’s.
De geschiedenis van de fotografie in vogelvlucht en de betekenis van Heart2Art
Maarten Mulder en Annemarie Sour, de initiatiefnemers van de tentoonstelling in de Korenbeurs, hebben mij gevraagd kort iets te zeggen over het belang van documentaire fotografie en het werk van Jan Banning en Joop Reijngoud.
Herman Heinsbroek (1951) groeit op in Schiedam in een flat in Nieuwland. Hij is als kind gegrepen door muziek. Koopt singletjes, luistert naar Radio Luxemburg, kent alle hitlijsten nagenoeg uit zijn hoofd en bezoekt geregeld poppodium Arcade. Na zijn rechtenstudie wil hij reizen en meldt zich aan bij het diplomatenklasje van Buitenlandse Zaken. De opleiding tot diplomaat past niet bij de ondernemende geest van Heinsbroek. Een traineeship bij muziekuitgever CBS in New York biedt perspectief en die stap is bepalend geweest voor de rest van zijn leven. Met de kennis die hij bij CBS opdoet begint hij aan een nieuw avontuur bij het kwakkelende Arcade Benelux. Heinsbroek weet platenmaatschappij Arcade nieuw leven in te blazen en investeert de winst in nieuwe vestigingen in het buitenland en nieuwe bedrijven, die hij opkoopt of zelf ontwikkelt zoals TMF, TV 10 Gold, CNR en Radio 10 Gold. Hij verkoopt zijn entertainmentbedrijven in 1995 aan Wegener en is in één klap multimiljonair.
“Je gaat naar de klote als je je ziel en zaligheid erin legt”
Door Annemarie Sour
Rini van Willigen (1956) is kunstschilder, componist, zanger en gitarist. Als veertienjarige jongen begint hij met optreden in cafés, buurthuizen en later ook in de Quibus. Als negentienjarige ziet hij in Rotterdam een optreden van de legendarische Kevin Coyne. Zijn maatschappijkritische teksten, zijn raspende stem en zijn performance maken grote indruk op Rini. Kevin Coyne is zijn authentieke zelf en weet het publiek in de zaal te raken. Deze avond inspireert hem om aan zingen en gitaarspelen zijn eigen performance toe te voegen en leidt tot de oprichting van Arie BV. Het publiek is wild enthousiast. Daarna speelt hij in bekende bands als Tip ON In, Anton Geesink band en The Gelling Experience. Met zijn eigen band The Urn kan hij in 1993 eindelijk zijn eigen composities spelen. Vooral Duitsland omarmt zijn blues met heavy rock doorkruide muziek. Het Duitse tijdschrift Rolling Stones tipt het debuutalbum als een Europese belofte.
Bram Uil groeide op in Zuid in een sfeer van swingende jaren vijftig hits en Hawaï-muziek. Zijn muzikale carrière als uitvoerend artiest strandde voortijdig en hij werd journalist in opleiding bij Het Vrije Volk. Hij droomde van het schrijven van poprecensies en wilde werken als dj. Hij greep zijn kans en belandde bij Hitweek, de Lex Hardingshow en het Kralingse Popfestival. Uil had het tij mee. De dwarse pubers van de babyboomgeneratie wilde popmuziek en niet meer macrameeën in de traditionele clubhuizen. Leegstaande kerken, kantoren en industriële gebouwen veranderden in poppodia. Uil stond vooraan om leegstaande oude panden op te pimpen. Zijn specialiteit: mensen met muziek, beelden, woorden en kleuren verwarmen.
John Paay (1925), de vader van Patricia Paay en Yvonne Keeley, groeit op in het vooroorlogse Rotterdam-Zuid. Als achtjarig jongetje krijgt hij zijn eerste vioollessen en speelt in het schoolorkest van de hbs. Het muziekvirus krijgt hem pas werkelijk te pakken gedurende de optredens tijdens de vele bevrijdingsfeesten. Hij wil een vak leren en kiest voor het conservatorium. Hij specialiseert zich in dirigeren en arrangeren, toert met het John Paay Orchestra tien jaar door West-Duitsland, richt in Nederland orkest The Evergreens op, runt muziekstudio Soundhouse aan de Singel in Schiedam en treedt geregeld op met zijn zeventienkoppige Bigband. Eind jaren zeventig valt het doek. De tijdsgeest is veranderd.
Martin Groenhorst (1944) werkte tijdens zijn studie wiskunde als discjockey voor de zeezender Radio City. Het illegale radiostation, gevestigd in een oud oorlogsfort gelegen in de monding van de Theems voor de Engelse kust, zond muziek uit die de staatsradio niet wilde uitzenden. Hij werd in 1964 in de negen maanden dat hij voor Radio City werkte wereldberoemd in Schiedam en omgeving als dj Martin Green. De paar maanden bij Radio City zijn bepalend geweest voor de rest van zijn verdere leven. Alles wat hij daarna ondernomen heeft spruit voort uit zijn ervaringen bij Radio City tot op de dag van vandaag.
Dina Medina (1975), een Schiedamse met Kaapverdische wortels, is gek op zingen en oefent op haar kamer liedjes van beroemdheden als Whitney Houston en Barbra Streisand. Met haar oudere zussen zingt ze bekende popsongs. Haar stem is zo goed dat ze als twaalfjarige in een band zingt. Een paar jaar later maakt ze als zestienjarige haar internationale doorbraak en wordt in Kaapverdië beroemd als het zingende meisje. Met haar band Splash neemt ze diverse soloalbums op. Dina zingt vooral moderne Kaapverdische songs, maar de laatste jaren heeft ze zich gespecialiseerd in klassieke Morna , die de ziel van de Kaapverdianen verbeeldt: heimwee naar het moederland, hoop op een betere toekomst en het verdriet om de verloren gegane liefde.
“The American dream is de survival of the fittest”
Door Annemarie Sour
Kizzy (1979) is geboren in Schiedam en groeide op in Curaçao. Ze speelde van jongs af aan in musicals en theaterproducties en won als jongere meerdere prijzen als acteur en zangeres. Ze won het Nationaal Songfestival. Het talent van de zeventienjarige viel op en ze kreeg een studiebeurs aangeboden om te studeren aan het prestigieuze Berklee College of Music in Boston. Aanvullend volgde ze acteer- en balletlessen. Om alles te kunnen financieren werkte ze keihard en pakte ze alles op. The American dream was zo verslavend dat Kizzy elf jaar bleef hangen in de VS. Tot ze de keerzijde van de medaille ontdekte en het verschil ervoer tussen leven en geleefd worden.
Hillie de Jonge (1942) woonde als kind op een binnenvaartschip, ging op haar elfde jaar voor het eerst naar de lagere school, werkte in diverse horecabedrijven en verbouwde in 1974 met familie en vrienden distilleerderij De Graauwe Hengst om tot Quibus. In dit jongerencentrum vonden legendarische popconcerten plaats, traden dichters van naam en faam op en dit poppodium werd beroemd om zijn jamsessies waar jong talent zich mocht bewijzen. De afgelopen veertig jaar veranderde de naam van Quibus in Podium en vervolgens in De Graauwe Hengst, de oorspronkelijke naam van de distilleerderij. Aan het authentieke interieur uit de Quibusperiode is niets veranderd. Het is een duik terug in de tijd.
We use cookies to enhance your experience while using our website. If you are using our Services via a browser you can restrict, block or remove cookies through your web browser settings. We also use content and scripts from third parties that may use tracking technologies. You can selectively provide your consent below to allow such third party embeds. For complete information about the cookies we use, data we collect and how we process them, please check our Privacy Policy
