Erik Arbores
“Voor mij geen Princeton, maar Hollywood”
Door Annemarie Sour
Erik van den Boom (1997) leerde zichzelf piano spelen, componeert zijn eigen muziek en maakte als tienjarige zijn eerste computermuziek. Als dertienjarige studeerde hij af aan het Stedelijk gymnasium en studeert vervolgens Technische Natuurkunde aan de TU Delft. Een optreden bij DWDD als piepjonge aanstormende wetenschapper verandert zijn leven als Armin van Buuren hem een contract aanbiedt bij zijn platenlabel Armada. Hij kiest radicaal voor de wereld van de dancemuziek en reist de hele wereld over. Zijn studieboeken zegt hij vaarwel.
“Met muziek ben ik opgegroeid. Ik hoorde thuis zowel rock als klassiek. Mijn moeder zat op het conservatorium en studeerde piano en later rechten. Bij ons thuis staat nog steeds een piano waar ik als vierjarige achter kroop en waar ik van mijn moeder noten leerde lezen. Ik pikte het snel op en vond het zo leuk dat ik bijna elke dag muziek speelde. Kwam ik na school thuis en hoorde ik bijvoorbeeld muziek van Madonna dan ging ik uitvogelen hoe de muziek in elkaar zat. Op mijn gehoor speelde ik popliedjes na en leerde zo akkoorden en ritmes te herkennen.
Computermuziek
Ik ging improviseren, componeerde mijn eigen muziek en deed mee met een wedstrijd klassieke muziek. Tot ik rond mijn tiende jaar de mogelijkheden van de computer ontdekte. Met een programmaatje kon ik een zelf gecomponeerde melodie op de computer omzetten in geluid. Ik kon een viool toevoegen aan de muziek, drums en verschillende ritmes en akkoorden. Zo leerde ik al doende computermuziek maken.
Wetenschap
Muziek was een hobby. Mijn eerste interesse lag bij de wetenschap. Ik ging naar de brugklas van het Stedelijk gymnasium en na een paar weken vond ik de stof zo saai. De school bood aan dat ik lessen van de derde klas kon volgen en dat ging hartstikke goed. Een paar maanden later zat ik in de vierde klas. Als je verschillende klassen tegelijk doet en je ziet de logica van een bepaald vak kun je vier jaar in één jaar doen. Dat had ik met Latijn, natuurkunde en wiskunde. Het was wel grappig dat ik als elfjarige met mensen van zestien en zeventien in de klas zat. Ik maakte makkelijk contact en werd niet gepest.
DWDD
Als dertienjarige deed ik eindexamen op het gymnasium. Zo kwam ik terecht bij De Wereld Draait Door (DWDD). Ik had mijn eigen muziek meegenomen die ik tijdens de uitzending wilde laten horen, want ik vond het niet fijn om het alleen te hebben over slim zijn. Denken andere mensen toch dat je een autist bent. Tot mijn verrassing luisterde Armin van Buuren tijdens de uitzending via Skype mee . Hij vond mijn muziek goed en ik tekende een contract bij zijn platenlabel Armada.
Platenbazen
Na mijn gymnasium studeerde ik technische natuurkunde aan de Technische Universiteit Delft. Ook maakte ik mijn eerste plaatje Bliss. Ik moest nog leren draaien en binnen een paar maanden na mijn eerste plaat, had ik het draaien onder de knie. In 2011 stond ik op het Amsterdamse Dance Event als jongste dj ooit.
De muziek eist al mijn aandacht op. Ik was niet langer geboeid door een boek over natuurkunde. Muziek componeren, muziek draaien en over de wereld rondreizen spreekt me meer aan en ik leer buiten de school om ook zo veel! Ik was zestien jaar en onderhandelde al in mijn eentje met platenbazen over mijn contract. Mijn moeder, werkzaam als jurist, controleerde mijn eerste contracten. Nu kan ik het zelf. In 2012 tekende ik een contract bij Universal en inmiddels zit ik ook bij Spinnin’ Records, het grootste dancelabel ter wereld.
Artiestenleven
Binnenkort word ik zeventien. Ik moet er niet aan denken om terug te gaan naar de universiteit. Dat schoolachtige systeem is niets voor me. Ik vind het heerlijk dat elke dag anders is. Ik ben in mijn eentje naar Ibiza gegaan, vorige week was ik in Zuid Frankrijk en de week ervoor in Berlijn. Soms gaat mijn zus mee of mijn manager en soms reis ik alleen. Het artiestenleven is meer op mijn lijf geschreven. Met mijn muziek de wereld over, daarmee geef ik ook iets van mezelf weg.
HIV
Door het meer bekend zijn, ontmoet ik ook interessante mensen die je anders niet tegenkomt. Ik ben ambassadeur voor Dance4life en voor hen ben ik naar Oeganda gereisd. Ik ontmoette daar een vrouw van twintig jaar, die op haar 14e jaar zwanger was, HIV opliep en nu een dochter heeft. Ze is alleen naar Amsterdam gekomen waar ik haar heb rondgeleid en waar haar problemen zijn verfilmd. Dat was een bijzondere ontmoeting. In Moskou trad ik op in een club voor een groep jongeren die zich inzetten voor aidspatiënten. In Rusland moet je moedig zijn om dit te doen.
Grammy Awards
Met mijn muziek wil ik verder experimenteren. Ik wil crossovers maken tussen popmuziek en house. Ik ga steeds meer de kant op van de melodieuze pop. Mijn nummer Galactic is april 2014 uitgekomen. Er zit een videoclip bij. Mijn allereerste clip. Ik heb het script gekregen en gelezen en dat leek me goed. Het is een leuk, normaal verhaaltje. Niet echt bijzonder. Volgende keer wil ik meer invloed op de clip: het verhaal en de uitwerking. Alles moet perfect kloppen: de muziek, het verhaal, de kleuren, de mode, mijn outfit, de clip en het liveoptreden. Stel dat ik de Grammy Award win en over de rode loper aan kom lopen. Daar droom ik van.
In mijn nieuwe nummer heb ik een deel van een liedje van de Supremes gesampeld met een klassieke beat eronder. Zo ontdekte ik de stem van Diana Ross. Met haar zou ik willen samenwerken. Voor mij geen Princeton University, maar Hollywood en als dj op de grote festivals draaien.
Inspirerend voorbeeld
Mijn voorbeelden zijn dj Tiësto, Afro Jack en dj Martin Garrix. Mijn vriend, zijn echte naam is Martijn Garritsen, draait voor honderdduizend mensen in New York. Daar ontploft de zaak als hij draait. In Nederland zijn de mensen met dance verwend: ze praten met elkaar. Het is het moeilijkste land ter wereld om dance te draaien. In Amerika ontdekken ze nu pas de Europese dancemuziek en vooral de Nederlandse dance. Daar, bij die ontwikkeling, wil ik zijn.
Van Martin Garrix hebben 300 miljoen mensen zijn liedje gedownload. Het is slim gepromoot door het naar alle dj’s ter wereld te sturen zonder zijn naam bekend te maken. Toen het liedje de hitlijsten binnenkwam is zijn naam pas geopenbaard. Nu wordt Martin overal ter wereld uitgenodigd om te draaien. Die kant wil ik ook op. Dat zou heel vet zijn.”
Erik Arbores (Foto Jan Banning)